BAE 146 - Start i wznoszenie po starcie

Nie ma większego znaczenia, którym modelem BAE 146 startujesz gdyż sama technika startu i początkowego wznoszenia jest bardzo podobna. Standardowo stosujemy konfigurację z wychyleniem klap o 18 stopni czyli pierwszy tzw. “notch”.

Przy krótszych pasach, poniżej 6500 ft, rekomendowane jest wychylenie 30 stopni. Niemniej jednak przy szczególnie obciążonym samolocie w modelach RJ100/146-300, nawet przy dłuższych pasach, konieczne jest ustawienie 30 stopni. Warunki każdego startu są zwykle różne i dlatego mało możliwe jest ustalenie jednego obowiązującego wzorca parametrów startowych. Gdy wybierzesz już preferowane położenie klap upewnij się, że ustawiłeś prawidłowe wartości parametrów “V” czyli wszystkich rodzajów prędkości. Klapy w położeniu 18 mają wyższe prędkości niż klapy 30. Te pierwsze wymagają dłuższego pasa ale skutkiem większych prędkości i mniejszego oporu zapewniają lepsze parametry wznoszenia. W przypadku klap w położeniu 30 mamy krótszy rozbieg ale wolniej będziemy nabierać wysokości. Przy różnych ustawieniach klap różne jest ustawienie trymera wysokości. Dla 18 jest to około 3.0 (nos bardziej opuszczony) a klapy 30  wymagają połozenia 3.5 - 4.0. Jeżeli w pliku qw.146.cfg dodamy linię: SetTakeoffTrimOnACLoad=1 to samolot automatycznie ustawi trymer w pozycji optymalnej do wprowadzonych parametrów startu. Obok położenia klap kluczowym parametrem przy starcie jest wielkość ciągu czyli tzw.”thrust”. Generalnie definiujemy dwa jego typy: 1. MAX/TOGA - stosowany przy starcie (TAKEOFF) i procedurze odejścia (GO AROUND). Jest to użycie maksymalnego ciągu wszystkich silników, dopuszczalnego w danych warunkach. Stosuje się przy krótszych pasach oraz ewentualnych przeszkodach terenowych na ścieżce odlotu. 2. REDU/TOGA lub FLEX/TOGA. Jest to najbardziej optymalny ciąg dla aktualnej temperatury i elewacji pasa. Stosowany ze względów ekonomicznych (mniejsze zużycie paliwa, dłuższa żywotność silników). Konfiguracji rodzaju stosowanego ciągu dokonujemy przy użyciu THRUST RATING PANEL (TRP). Przypomnijmy sobie teraz cztery prędkości ustawiane na TRP. 1. V1 - prędkość decyzyjna po przekroczeniu, której nie możemy przerwać startu. 2. Vr - prędkość podniesienia nosa samolotu do góry (najczęściej oderwanie przedniego kółka podwozia od ziemii). 3. V2 - prędkość zapewniająca odpowiedni gradient wznoszenia. 4. VFOT - maksymalna prędkość przy której powinny zostać wciągnięte klapy. Po ustawieniu podanych wyżej parametrów (klapy, trymer, ciąg, prędkości), zwolnieniu hamulca parkingowego, schowaniu hamulcy aerodynamicznych, włączeniu wmaganych świateł możemy kołować do pasa i zgłosić gotowość do startu. Po otrzymaniu zgody na start aktywujemy A/T (Auto Throttle) na panelu MCP (autopilota), ustawiamy ciąg na 50-50% N1 i czekamy aż silniki nabiorą obrotów i ustabilizują się. Zwalniamy hamulce. Klikamy w śrubę obok napisy TOGA na panelu MCP. Przy prędkości Vr podnosimy przednie kółko podwozia i ustawiamy samolot na 12 stopniowym kącie wznoszenia. Gdy prędkość wzrośnie zwiększamy go do 15 stopni. Przyciskiem włączamy opcję CLIMB na TRP. Do wysokości 3000 AGL wznosimy sie zachowując prędkość pomiędzy V2 a V2+20. Na tej wysokości zmniejszamy gradient wznoszenia do 7 stopni aby zwiększyć prędkość i przed osiągnięciem VFOT wciągamy klapy. Klawiszem na TRP wybieramy prędkość wznosznie CLIMB/MAX lub CLIMB/NORM

Ustawiamy w pozycji ON przełączniki ENG AIR 1,2 i 3. Startowaliśmy z włączonym tylko ENG AIR 4. Przełącznik APU AIR w pozycję OFF. Teraz możemy wyłączyć APU. Do wysokości 10000 ft nie przekraczamy prędkości 250 KTS. Autopilota włączamy powyżej 400 AGL.